TYTUŁ: Rok z życia rozwódki
AUTOR: Ada "Dev" Kroll
GATUNEK: erotyk/romans
WAŻNE: Fragment jednej z prac antologii tematycznej MDS.
Aby zapoznać się z całością kliknij TU
Fragment tekstu:
Ledwie mogłam oddychać, jego wzrok hipnotyzował. Chwycił za mój podbródek i podniósł, serce chciało mi wyskoczyć z piersi. Pochylił się, poczułam oddech na twarzy.
– Dela, to musiało się stać. – Wyszeptał i dotknął ust. Dałabym głowę, że między nami przeskoczyła iskra.
Prawą ręką objął mnie w pasie i przyciągnął do siebie, lewą wplótł we włosy odchylając głowę. To co na początku było ledwie pieszczotą zmieniło charakter, zamknęłam powieki i postanowiłam później tego żałować. Domagał się odpowiedzi, stał się natarczywy. Uchyliłam wargi, pozwalając mu pogłębić pocałunek, zarzuciłam ręce na kark i przyciągnąłem. Świat zawirował, czułam tylko jego usta ocierające się o moje, dłoń wślizgującą się pod gruby sweter i koszulkę, i wędrującą po nagim ciele. Gdy dotarł do brzegu stanika spanikowałam. Zaczęłam się wyrywać, dyszałam jak po maratonie.
– Proszę, przestań – załkałam w jego ramię. – Nie rób mi tego.
Przytulił mnie do siebie, nie pozwolił jednak się wyrwać.
– Dlaczego? – usłyszałam. – Dlaczego nie?
– Nie… nie mogę – wyjąkałam.
– To nie jest odpowiedź. – Odsunął się lekko, jedną ręką wciąż trzymał mnie blisko, drugą podniósł moją głowę. – Dela – szepnął, patrząc głęboko w oczy. – Adelajdo, pragnę cię.
Zachciało się mi śmiać. Zamiast tego rozpłakałam się.
– Jedź do domu – nakazałam. – Ja muszę to na jutro skończyć. – Starałam się mówić rzeczowo, choć głos zaczął mi drżeć.
Pokręcił głową na znak protestu i znów wpił się w moje usta. Czułam jak mięknę, jak robi mi się przyjemnie, nie mogłam jednak sobie na to pozwolić.
– Dela, to musiało się stać. – Wyszeptał i dotknął ust. Dałabym głowę, że między nami przeskoczyła iskra.
Prawą ręką objął mnie w pasie i przyciągnął do siebie, lewą wplótł we włosy odchylając głowę. To co na początku było ledwie pieszczotą zmieniło charakter, zamknęłam powieki i postanowiłam później tego żałować. Domagał się odpowiedzi, stał się natarczywy. Uchyliłam wargi, pozwalając mu pogłębić pocałunek, zarzuciłam ręce na kark i przyciągnąłem. Świat zawirował, czułam tylko jego usta ocierające się o moje, dłoń wślizgującą się pod gruby sweter i koszulkę, i wędrującą po nagim ciele. Gdy dotarł do brzegu stanika spanikowałam. Zaczęłam się wyrywać, dyszałam jak po maratonie.
– Proszę, przestań – załkałam w jego ramię. – Nie rób mi tego.
Przytulił mnie do siebie, nie pozwolił jednak się wyrwać.
– Dlaczego? – usłyszałam. – Dlaczego nie?
– Nie… nie mogę – wyjąkałam.
– To nie jest odpowiedź. – Odsunął się lekko, jedną ręką wciąż trzymał mnie blisko, drugą podniósł moją głowę. – Dela – szepnął, patrząc głęboko w oczy. – Adelajdo, pragnę cię.
Zachciało się mi śmiać. Zamiast tego rozpłakałam się.
– Jedź do domu – nakazałam. – Ja muszę to na jutro skończyć. – Starałam się mówić rzeczowo, choć głos zaczął mi drżeć.
Pokręcił głową na znak protestu i znów wpił się w moje usta. Czułam jak mięknę, jak robi mi się przyjemnie, nie mogłam jednak sobie na to pozwolić.
Cały zysk ze sprzedaży antologii przeznaczyliśmy na Polską Akcję Humanitarną Pajacyk
